Öğretmenlerimiz bizim eğitim neferlerimizdir. Bazen bizim bile baş etmekle zorlandığımız çocuklarımız için onlar eğitim vermekle yükümlüdür. Ve çoğunlukla da çok başarılı olurlar bu konuda öğretmenlerimiz. Düşünün ki biz evimizde bir çocukla bile baş etmekle zorlanırken öğretmenlerimiz sınıflarında onlarca çocukla baş etmek durumundadır. Ama onları da öğretmen yapan bu değil midir?

Çocuklarımızı her durumda eğitebilmeyi başarmak. Bizim sevgili öğrencilerimiz ise öğretmenlerini kızdırmak adına birçok şey yapabilirler. Veya yerine getirmek zorunda oldukları sorumluluklarını yerine getirmemek adına da bir çok şeyi yapabilirler bir çok bahane uydurabilirler. Öğretmenlerimizi son derece zor duruma sokabilirler. Ama kıymetli öğretmenlerimiz onların bu haylazlıklarıyla her durumda başa çıkabilirler. Öğrencilerimizin söylemiş olduğu bahaneler kimi zaman son derece yaratıcı olsa da kimi zamanda klasik alışılagelmiş bahaneler kullanabilirler. Saygıdeğer tüm öğretmenlerimiz ise bu durumla büyük bir ustalıkla başa çıkabilmektedir. Tabi öğrencilerimizin sınıfları ve yaşları büyüdükçe yani ilkokul, ortaokul, lise gibi değiştikçe öğrencilerimizin bahaneleri de öğretmenlerimizin başa çıkma yöntemleri de değişmektedir.

En klasik öğretmen ve öğrenci diyaloglarımızdan biriside Arkadaşınız bir şey söyler, bir şey gösterir, o sırada öğretmen kendini sizinle akran gibi görerek “hep birlikte gülelim, ne vardı gülecek?” diye azarlar sizi. Bir diğer öğretmenlerimizin en sık kullandığı sözlerden biride, siz tam bir şeye dalmış okuyorsunuzdur ya da arkadaşınızın anlattığı bir şeye dalmışsınızdır en heyecanlı yerinde öğretmenin sesi duyulur” ben en son ne dedim? ” çoğunlukla cevap veremeyiz. Utana sıkıla özür dilemekle yetinebiliriz. Şimdi de öğretmenlerimizin en çok kullandığı sözü beş madde şeklinde sayalım,

– Ben en son ne dedim ya da ne anlattım?

– Bu kadar komik olan nedir? Yüksek sesle anlat bizde gülelim.

– Bakın çalışan nasıl yapıyor.

– Çocuğum yarın velin geliyor.

– Kendini de unutsaydın.