Çocuğa Arkadaş Seçiminde Nasıl Yardımcı Olunur?

Hayatın her çağında arkadaşa ihtiyacımız vardır, çünkü yalnız insan hayat karşısında korku duyar. Arkadaşlık insanlar arasında, hayatın her çağında ölçülemez değeri olan bir yakınlıktır. Yolda konuşacak bir yol ar­kadaşına, meslek hayatında işimizi paylaşacak, bize yardımcı ola­cak bir iş arkadaşına, hayatta da kederimize, sevincimize katıla­cak, bize manevi ve maddi kuvvet, gayret verecek bir hayat arka­daşına daima ihtiyaç duyarız.

Çocuk, okulda, oyunda birçok ya­şıtları arasından kendisine birini, birkaçını daha yakın görür, onunla arkadaşlık kurar; yaşlılar da kendi­lerine kafa dengi bir arkadaş ararlar.

Böylece, bir insan için arkadaşlık, yemek, içmek gibi vazgeçilmez, on­suz olmaz bir ihtiyaç olarak kendi­sini daima hissettirir yalnız kalmaktan korkar. Yalnızlık içinde kendisini hayata karşı az kuv­vetli hisseder.

Çocuklukta Arkadaşlık

Çünkü insan, çocuk üç yaşına doğru varlık bilin­cine ulaşır. Daha yerinde bir deyişle, kendisini kendisi olarak görmeye, kendisini başkalarından ayırmaya, kendi hayatını yaşamaya başlar; baş­kaları gibi, büyükler gibi yaşama im­kânlarına, yeteneklerine sahip oldu­ğunu düşünür. Bir bağımsızlık bağ­lılığını duyar. Bu yüzden, işlerine ka­rışılmasını istemez. İşlerine karışan, kendisini diledikleri gibi yönetmek isteyen, kendisine önem vermeyen büyüklerin yanında sıkılır. Değerle­rini kabul ettirebilecek kimseler arar.

Bütün bunlardan dolayı çocuk kendisine benzeyen, eşit saydığı ço­cuklarla bir arada bulunmak, oyna­mak arzusunu duyar. Bunu yapama­dığı yerlerde ve zamanlarda kendisi­ne hayali arkadaşlar arar. Onlarla, yarattığı bir hava içinde, tasarladı­ğı şartlara uygun bir şekilde oynar. Varlığını taşıdığı değerlerle, olduğu gibi kabul ettiremediği gerçek hayat­ta yapamadığı işleri sığındığı hayal dünyasında, hayali arkadaşlarıyla birlikte gerçekleştirmeye uğraşır.

Arkadaşlık ihtiyacı üçüncü çocuk­luk ile ön ergenlik (büluğdan önceki çağ) arasında, yani 6 ile 11,12 yaşları arasında daha çok dış evren prob­lemleriyle ilgili ortak faaliyetler, iş birliği ihtiyacından doğar.

Gerçekten, bu çağda çocuk, dış dünya ile dış hayatla ilgili problem­leri daha iyi çözebilmek düşüncesiy­le başka çocuklarla beraber çalış­mak, iş birliği yapmak isteğini du­yar. Onlarla, daha önceki, daha son­raki evrelerde olduğu gibi, duygu hayatının etkisiyle değerlenen müna­sebet şekillerinden çok, zihin faali­yetini gerektiren problemlerin yarat­tıkları yapıcı gerginliği ortadan kal­dırmak amacını güden münasebet şekillerini kurmaya çalışır. Bu du­rum önergenliğin başına kadar de­vam eder.