Bahçe ağaçları, hangileri bahçede yetiştirilmeli
Ihlamur Ağacı — Çok dayanıklıdır, çiçekleri güzel kokulu bir ağaçtır. Yaprakları eylül ayında sararır, haziran, temmuz aylarında çiçek açar. Tahtası yumuşak, hafif olduğundan oymacılıkta kullanılır. Parklara, caddelere ıhlamur ağacı çok dikilir.
Akasya Ağacı — Mayıs, haziran aylarında açan kokulu çiçekleriyle akasyalar bahçelerin, özellikle parkların sokakların en önemli ağacıdır. Tahtası yumuşak olduğundan marangozlukta pek İşe yaramaz.
Süs Meşesi — Pırnal meşesi de denen bu ağaç yapraklarının dökmez. Kırmızı meyvelerini dikenli yapraklar korur. Yaprakları renkli olduğundan bahçelere dikilir. Tahtası sert, dayanıklıdır. Siyaha boyanarak abanoz ağacı gibi kullanılır.
Çınar Ağacı — İri gövdesi, yeşil, geniş ve gür yapraklarıyla çınarlar, bahçemizin güzel bir süsüdür. Çınar çok çabuk büyür, çok yaşar. Birçok yerlerde bu ağacı akçaağaç denen isfendan Jendan ağacıyla karıştırırlar. Çınarın tahtası yumuşaktır. Gevrek olduğu için kerestesi pek işe yaramaz.
Karaağaç — Sağlam bir gövdesi vardır, ilkbaharda yaprakları açmadan çiçeklenir. Gövdeleri tepelerine kadar dallarla örtülüdür. Çok yüksek olurlar. Olgun ağaç haline ancak 150 yılda gelir. 600-700 yıl yaşar. Kerestesi iyi olduğundan türlü yapı işlerinde, marangozlukta kullanılır.
Palmiye Ağacı —Sıcak yerlerin ağacıdır. Sert yapraklı, yatık kalın gövdeli bir ağaçtır. Yaz, kış yapraklarını dökmez.
Çam Ağacı— Türlü cinsleri vardır. Bazı türleri bahçelerde yetiştirilir. Sarı çam, karaçam, Halep çamı, kızılçam ve fıstık çamı bazı türlerindendir.
Leylak — Cüce ağaç cinsindendir. Mor renkli güzel kokulu çiçekleri vardır. İlkbaharla yazın başında açar. Çoğunlukla yaz sonlarına doğru bir kere daha çiçek verir
Defne — Yaprakları kışın dökülmeyen cüce bir ağaçtır. Yaprakları özel kokuludur. Et, balık yemeklerinde koku vermek için kullanılır. Defne dalı çok eski çağlardan beri barış timsali (simgesi) olarak tanınır.
