Doğumdan Sonra annenin çocuğu hakkındaki dü­şünceleri, duyguları, özellikle, doğuş­tan sonra, daha büyük bir önem ka­zanır. Bu arada, kadın dünyaya ço­cuk getirir getirmez garip, acayip bir duygu ile karşılaşır. Doğumdan önce çocuğunu tümü ile kendisine ait bir varlık olarak tanır. Doğum­dan sonra ise artık onu varlığının bir parçası gibi göremez.

Bundan başka, kadın gebeliği sü­resince yakında dünyaya gelecek olan çocuğunu İdealleştirir. Onu üs­tün bir varlık halinde düşünür. Do­ğumdan sonra ise hayal kırıklığına uğrar. Tasarladığı mükemmel var­lık yerine şekilsiz, dermansız bir var­lıkla karşılaşmıştır.

Ondan sonra, ananın çocuğa kar­şı olan ilgisi, gerçeklerin zorlamasıyla, hayatla daha yakından ilgili bir durum kazanmaya başlar. Ana, ço­cuğunu emzirir, ona bakar, hastala­nınca üzerine titrer. Böylece, sevgi­si daha gerçek bir şekil almış, ana şefkati bütün özellikleriyle ortaya çıkmıştır.