Böğürtlen gibi, çalı biçiminde, dikenli bir bitkidir. Duta benzer, sulu, kokulu kırmızı yemişler verir, bunlardan şurup, reçel yapılır, şekercilikte kullanılır.
Ahududu genel olarak ormanlarda kendüiğinden bittiği gibi bahçelerde de yetiştirilir. Hafif nemli toprakları, güneşli, sıcak yerleri sever, oldukça çok su ister.
Ahududu çok piç (yan sürgünü) verir. Bunlar ana kökten, iyi köklü olmak üzere, ilkbaharda, ya da sonbaharda ayrılır, birer metre ara ile dikilir. Ayrı ayrı dikilirse sopalara bağlanır, yol kıyısına çit gibi dikilirse kazıklara gerilmiş tellere bağlanır. Yemiş vermeye başlayınca sık sık sulanmalıdır. Yemişleri alındıktan sonra da, gelecek yıl yemiş vermesi için, dallar budanmalıdır. Dipten süren fışkınları da sık sık temiz- lenmelidir; yoksa, toprağı kaplar.
Ahududunun yılda iki kere yemiş verenleri de vardır. Bunlardan bir cinsi mayhoşçadır, soğuğa dayanır. Ahududu yemişleri olgunlaşınca hemen toplanmalıdır, gecikince yemişler yerlere dökülür.
