BAĞIŞ VE BAĞIŞLAMANIN TANIMI

Yardım derneklerine, hayır kurumlarına verilen paraya, mala ba­ğış (teberru) denir; bir kimsenin başka bir kimseye kendi malının ya tamamını, ya da bir kısmını karşı­lıksız olarak vermesi ise bağışlama (temlik)tir. Gayrimenkul malın ona bağlı bir hakkın bağışı, tapu sicili­ne yazdırılmadan muteber sayılmaz. Taahhüdün yazılı olması şarttır.

İleri de mirasçılara kalacak miras hakkının mahfuz hisseleri bağışlana­maz. Karı-koca mallarının idaresin­de taraflara tanınan haklar arasında bağışlama yapılamaz. Ana-baba, ço­cuklarının mallarını bağışlayamazlar. Tasarruf ehliyetleri sınırlandırıl­mış kimseler, mahkemece kendile­rine atanan müşavirlerin izni olma­dan bağışlama yapamazlar. Bu hü­kümlere ayrı işlemler sayılmaz.

Bağışlamadan sonraki yıl içinde başlayan bir yargılama sonunda, bağışlayanın israfçılığından dolayı hacrine (tasarruf ehliyetinin sınır­landırılmasına, ya da kaldırılması­na) karar verilirse, bağışlama, sulh mahkemesinin kararıyla iptal olu­nur. Bağışlayan, kendisine malını bağışladığı kimse ölünce malın ken­disine dönmesi şartını koymuşsa, bağışlanan ölünce bağış da eski sa­hibine döner. Ancak, bu şart tapu si­ciline geçirilmiş olmalıdır.

Kendisine mal bağışlanan kimse:

a)     Bağışlayana, ya da onun yakınla­rına karşı ağır suç işlemişse;

b)    Bağışlayana, yahut ailesine kanunla yapmak yükümünde olduğu ödevle­re önemli surette riayetsizlik eder­se;

c)     Bağışlamada şart koşulan yü­kümü haklı sebep olmadan yerine getirmezse, bağışlayan bağışlamadan geri dönebilir, bağışlanan kimsenin elinde bağışlamadan ne kalmışsa ge­ri alabilir.