Kamu borçlanma araçlarından birisi de dış borçlanmadır. Türkiye’nin dış borçlan, 1970’li yılların ikinci yansından başlayarak nicelik olarak artarken nitelik olarak da önemli değişikliklere uğramıştır. 1974 yılında tamamı orta ve -uzun vadeli 2,9 milyar olan dış borç
1993 yılı sonunda 13,4 milyara ulaşmış bulunmaktaydı. Bu artış 1983’te 18,4,1988’de 40,7,1990’da 49,1992’de 54,7,1993’te 67,3 ve İ995’te 73,1 milyar dolara çıkmıştır. yılında hızlanan dış borçlanma 1994’de yaşanan ekonomik krizle ve yabancı rating kuruluşlarının Türkiye hakkındaki değerlendirme notlarını arka arkaya düşürmeleriyle birlikte yavaşlamış, kısa vadeli borçlanma oldukça zorlamıştır. 1995 yılında IMF’yle yapılan anlaşmanın yarattığı havanın etkisiyle Türkiye, dış piyasalardan tekrar borçlanmaya başlamıştır.
Dış borçlanma alanında önemli bir gelişme de özellikle 1980 yılından sonra uluslararası tahvil piyasalarına yapılan tahvil satışlarıdır. 1988 yılında 3,3 milyar dolar olan tahvil satış yoluyla borçlanma tutarı, 1992’de 9,3 milyar dolarak, 1995’de 14,2 milyar dolara, 1996’da milyar dolara yükselmiştir.
1994 yılı sonu itibariyle 73 milyar 278 milyon dolar olan dış borç stokunun 15,7 milyarlık bölümünü kısa vadeli borçlar, 57,5 milyar dolarlık bölümünü orta ve uzun vadeli borçlar oluşturmaktadır.
1995 yılı eylül ayı itibariyle dış borç stoku 78 milyar 42 milyon dolar olarak gerçekleşmiştir. Bunun 58 milyar 808 milyon dolan orta ve uzun vadelidir. Orta ve uzun vadeli borçlardaki bu artış tamamen özel sektörün almış olduğu borçlardan oluşmaktadır.