Sürekli fiyat artışları olarak tanımlanan enflasyon, özünde bir çeşit vergidir. Türkiye ekonomisinde 1950’li yılların ikinci yarısında ekonomi politikalarda önemli ve köklü dönüşümlere gidilmesi gerekli olmuştu. 1980’li yıllarda uygulanan serbest piyasa politikalan ise beklenenin aksine enflasyonu azaltmamıştır. Gerek toptan eşya fiyatları, gerekse tüketici fiyatları indeksleri, ağır bir bunalım yılı olan 1979’daki düzeyinin üzerine çıkmıştır.
1987-1993 yıllan arasında Türkiye’de enflasyonun yüksek bir düzeyde kalıcı olarak seyrettiği görülür. Bu dönem kronik enflasyon dönemi olarak tanımlanabilir. 1987’de % 32 olan enflasyon oranı 1993’e kadar % 50-70 arasında seyretmiştir. 1994 yılında yaşanan krizde enflasyon oranı TEFE’de yıllık % 149,6’ya çıkmıştır. 1995’in ilk üç ayma da sarkan bu yüksek oran nisan ayından itibaren göreli bir düşüş yaşamıştır. TEFE bazında en düşük enflasyon oram 1986’da % 24,5 olarak gerçekleşmiştir.
1996 yılında enflasyonu hesaplamada kullanılan 1987=100 bazlı endeks değişmiş 1994=100 bazlı endekse geçilmiştir. Buna göre 1996 yılma bakıldığında toptan eşya enflasyonu % 88,2 olurken, tüketici fiyatlarındaki artış % 79,8 olarak gerçekleşmiştir. 1995 yılında ise bu oranlar toptan eşyada % 68,9, tüketici fiyatlarındaki % 81,5 olarak gerçekleşmiştir.
