Hemen her yerde ye­tişen kokulu bir bitki­dir. Kırlarda kendiliğin­den ürer, bahçelerde de daha çok, çit yapmak için parmaklık kenarla­rına, setlere dikilir. Ken­di haline bırakılınca uzayıp gideceği için sık sık budamalı, böylece oğulotu dalların, yaprakların sıklaşması sağlanmalıdır. Yeni dikil­diği vakit oldukça çok su isterse de kökleri derine varınca, sık sulanma­sı gerekmez.

Oğulotu yaprakları elde ezilince limonu andıran bir koku çıkarır. Arılar bu hoş kokulu bitkiyi pek se­verler; onun için ‘’oğulotu’’ adı ve­rilmiştir. Eczacılıkta da oğulotu yağı (melisa ruhu) özellikle sinir, mide kalp ilâçlarının bileşimine girer, si­nirleri kuvvetlendirici bir özelliği vardır. İçki yapımında da bu mad­deden yararlanılır.